حدود ۲۷۰ سال از اختراع دماسنج های جیوه ای می گذرد و آنها همچنان به خوبی وظیفه شان را انجام می دهند. اما گاهی اوقات به یک دماسنج کوچکتر نیاز داریم. مثلا می خواهیم بدانیم که دمای درون یک سلول چقدر است!
حدود ۲۷۰ سال از اختراع دماسنج های جیوه ای می گذرد و آنها همچنان به خوبی وظیفه شان را انجام می دهند. اما گاهی اوقات به یک دماسنج کوچکتر نیاز داریم. مثلا می خواهیم بدانیم که دمای درون یک سلول چقدر است!
به نظر میرسد فسیلهای یافت شده در غارهای اسپانیا حاوی قدیمی ترین رشته DNA یافت شده تا به حال باشند. این رشتههای DNA که از استخوان فمور (استخوان ران پا) به دست آمدهاند قدمتی حدود 400,000 سال دارند. این یافته میتواند کمک به سزایی به دانشمندان در فهم روند تکاملی انسانها بکند.
محققان در بررسیهای اولیه بر اساس آناتومی استخوانها حدس میزند که این فسیلها مربوط به نخستین نئاندرتالها باشند، در حالی که در بررسیهای بعدی بر اساس رشتههای DNA مشخص شد که این استخوانها به دستهی دیگری از انسانها به نام دنیسوانها (Denisovans) تعلق دارد. برای هر چه بیشتر پیچیده تر شدن داستان باید اشاره کرد که تا به حال DNA دنیسوانها تنها در سیبری (با فاصلهای حدود 6,000کیلومتری از این یافته) کشف شده است.
تا پیش از این تصور غالب بر این بود که دنیسوانها تنها در مناطق آسیای شرقی زندگی میکردند. ضمن اینکه تصور میشد این دسته از انسانها شباهتی به نئاندرتالها ندارند. بنابر این یافته که اخیرا توسط موسسهی ماکس پلانک در نشریهی Nature به چاپ رسیده است میتوان به این شکل نتیجه گیری کرد که گونهای که در غارهای Sima de los Huesos اسپانیا کشف شده است به نوعی جد دنیسوانها و نئاندرتالها محسوب میشود. محققان همچنین بر این باورند که طی روند تکاملی نئاندرتالها برخی از ژنهای آنها از بین رفته در نتیجه آنها به گونهای جدید و متفاوت از دنیسوانها تبدیل شده اند.
قدیمی ترین DNA یافت شده تا به حال مربوط به 100,000 سال پیش بوده است. این رشته DNA که در لایههای یخ عمق زمین یافت شده بود توسط فناوری که در موسسهی ماکس پلانک در سال 1997 توسعه داده شد، بازآوری گردید. با یافتن این رشته سوالات بسیاری مطرح شده که با توجه به 28 اسکلتی که در این غار کشف شده، هنوز بخش زیادی از اطلاعات مانده است که باید استخراج و تحلیل شوند.
یکی از فعالیتهای برنامه تحقیق و نظارت بر زنبور عسل بومی ایالات متحده، عکسبرداری از این موجودات کوچک است. در این قسمت تعدادی از تصاویر این برنامه پژوهشی به شما تقدیم خواهد شد.
برنامه تحقیق و نظارت بر زنبور عسل بومی ایالات متحده، برنامهای است که توسط زیستشناسان، گروه محققان زمینشناسی ایالات متحده در ایالت مریلند، در حال اجرا است. بخشی از فعالیتهای این برنامه، توسعه و ساخت ابزارهایی برای شناسایی و مطالعه گونه بومی زنبورهای عسل است که به کمک عکسبرداری از آنها، گیاهان و حشرات در تعامل با آنها انجام میشود. دانشمندان برای تهیه تصاویر ماکرو، یک استودیو کوچک به کمک پلیاستیرن (یونولیت) و با زمینه سیاه ساختهاند و در پایان تصاویر خود را در دنیای آنلاین به اشتراک گذاشتند.
این هفته و هفته بعد با فابیو همراه باشید تا تعدادی از این حشرات خارق العاده را با هم بشناسیم.
زنبور نر ارغوانی که در دامنههای کوههای ملی فلوریدا زندگی میکند
نوعی عنکوبت پرنده ناشناخته و احتمالا نابالغ
همچون دیگر الیاف ابریشم نیز در فرایندی موسوم به رنگرزی رنگ میشود. متاسفانه عملیات رنگرزی در محیطی سمی صورت میگیرد. اما اکنون دانشمندان آزمایشگاه ملی شیمی در کشور هندوستان که در حال کار روی طرحی جایگزین بودند به موفقیتهایی در این زمینه دست یافتهاند.
در این روش در واقع کرمهای ابریشم را با رنگ تغذیه میکنند که به نوعی فرآیند رنگرزی پیش از تولید این الیاف به حساب میآید. دانشمندان از 7رنگ متفاوت از خانواده رنگی موسوم به آزو) Azo Dye ( استفاده میکنند که در کارخانجات نساجی و نیز صنایع غذایی استفاده شده و کاملا بی ضرر است. این رنگ روی برگهای توت اسپری شده و یا برگها را درون آن غوطه ور میسازند. پس از انجام این کار این برگها به مصرف خوراک کرمهای ابریشم میرسد. پس از گذشت 7 روز رنگ اثر خود را گذاشته و به الیاف نفوذ کرده در نتیجه کار رنگرزی به پایان رسیده است. این رنگها کوچکترین تاثیر منفی در سلامت کرمهای ابریشم ندارند.
البته این اولین بار نیست که تکنیکی برای رنگرزی ابریشم پیش از تولید صورت گرفته ولی رنگ به کار برده شده در روش قبلی هزینهبر بوده و از نظر اقتصادی مقرون به صرفه محسوب نمیشد. در مقام مقایسه، خانواده رنگی Azo بسیار ارزانتر میباشند.